Öncelikle mutlu yıllar diliyorum herkese!!!
Grinch'in kibirli ve şaşkın bakışı bu ayın son bakışı :)
2010'a dönüp baktığımda benim de suratımın hafiften bir Grinch ifadesi aldığını itiraf edebilirim :p
http://www.youtube.com/watch?v=KxE0Y2XMaF4/
Yeni Yılınız Kutlu, Mutlu, Bol Filmli olsun
Öncelikle mutlu yıllar diliyorum herkese!!!
http://www.youtube.com/watch?v=KxE0Y2XMaF4/
Yumurta
Semih Kaplanoğlu'nun filmlerinde bakışların çok önemli bir faktör olduğunu düşünüyorum. Kadraj dışına yönelen bakışlar ve karakterlerin nereye baktıklarını görememek, perdedeki görüntüyü bilinmeyene doğru çekiyor ve anlatılana görünenin ötesinde bir anlam ve maneviyat kazandırıyor.
Yumurta'nın açılış sahnesinde de Yusuf'un annesi puslu bir yoldan gelip, yeniden başka bir puslu yolda, sislerin arasında kayboluyor. Kadrajda en belirgin olduğu anda bile bakışları hep ötelerde, görünmeyende. Bence bu sahne, hayatın ve ötesinin ve hatta berisinin muhteşem bir tasviri. Bilinmeyenden gelip, bilinmeyene doğru yönelmek. Ölüme doğru yol almak; ama sonrasını görememek. Yolun en belirgin, en görünen kısmında (ya da öyle sandığımız kısmında) bile bakışların uzaklarda olması, soyut bir anlam barındırması.
Precious
Bu yıl seyrettiğim filmlerden ikisi, izlerken beni hem çok yordu hem de çok duygulandırdı. İki filmin başkarakterlerinin başına gelenler için de "yok artık, bu kadarı da fazla" dedim ve söylene söylene izledim her ikisini de. Bu filmlerden biri Die Fremde, diğeri de Precious. Bugünkü bakış sahnemde de Precious'tan bahsetmek istiyorum. Kafamda belirli bir sahne yok; ama ne zaman filmden bahsedilse Precious'ın asık suratı ve umutsuz bakışları aklıma geliyor. Dışlanmış, ezilmiş ve sesini çıkaramayan genç bir kızın yüzüne sinmiş o umutsuz bakış nedense hafızamdan silinmiyor bir türlü.
Yüzüklerin Efendisi - Gollum
Frodo, Mordor'un gizli geçidini bildiği için Gollum'u da yolculuklarına dahil etmek ister. Sam'in tüm itirazlarına rağmen Frodo Gollum'un elinden tutar ve yola koyulurlar. İşte tam da o esnada Gollum'un Sam'e attığı öyle pis bir bakış var ki Gollum'un tüm hinliğini ve hırsını bir anda gözler önüne seriyor.
Cat On A Hot Thin Roof
Maggie'nin ilgiye ve sevgiye muhtaç, yalvarır bakışlarının yanında Brick'in ilgisiz, dalgın ve hüzünlü bakışı...
Csyasoo'dan Bir Sahne
Ben de bi' sahne yollayayım. Majid Majidi'nin Beed-e majnoon / Söğüt Ağacı filminden bir sahne. 8 yaşından bu yana kör olan Youssef'in geçirdiği başarılı ameliyattan sonra havaalanında onu karşılayanlar arasında annesini görmesi. Görmesinden öte hissetmesi.
Bu ay konu bakışlarla ilgili olduğundan manalı olur dedim, 40 yıl kadar kör yaşamış birinin yıllar sonra açılan gözleri ile en son 8 yaşındayken yüzünü gördüğü annesini tanıması.
Rear Window
Lisa uyumakta olan sevgilisi Jeff'e doğru yaklaşırken Jeff uyanır ve Lisa'nın kendisine doğru eğildiğini görür. O an Lisa'nın Jeff'e bakışı, Jeff'in gözünden Lisa'nin tüm zerafeti ve güzelliği (Grace Kelly, picture of a beauty queen) ve de Lisa'nın Jeff'i öpmesi (bence sinema tarihinin en romantik öpüşmelerinden biri) Rear Window'un bu sahnesini unutulmaz sahnelerden biri kılıyor.
Bir Sahne de Didem'den
Romantik film seviyorsanız ve henüz izlemediyseniz Before Sunset'i kesinlikle kaçırmamanızı öneririm. Tabi ki Before Sunrise'ı izledikten sonra. İki kere izlediğim ender filmlerden biri. Birbirini yeniden bulmaya çalışan iki insanın ilk karşılaşma anında hissedebileceklerini Julie Delphy özetliyor. Bakışı görmek için fragmanı burda bulabilirsiniz. İyi seyirler:)
Didem,
Bu Ayın İlk Konuk Sahnesi Esra'dan
2009 yapımı Arjantin–İspanyol ortak yapımı El Secreto de Sus Ojos (The Secret in Their Eyes) emekli olan bir avukatın roman yazmaya karar vermesi üzerine 20 sene önce meydana gelen bir cinayet ve olaya bir şekilde karışmış olan insanlar ve bu insanların birbirleriyle olan ilişkilerini 20 sene sonrasında bize anlatmak üzere konumlanmış. Belirtmek isterim ki, filmin içerisinde zamanın Arjantinini anlatan siyasi odaklı ince detaylar da mevcut hoşuma giden.
Bu filmde kullanılan bakış sahneleri, gerçekten film içerisinde öyle kilit noktalarda odaklı ki, yönetmen Juan Jose Campanella zekası ile takdir ettiğim yönetmenler arasına bu sayede girmeyi başarmış durumda.
2010 yılında en iyi yabancı film oscar’ını kucaklayan El Secreto de Sus Ojos’un fragmanı:
Benim film içerisinden uzun elemeler sonucu seçtiğim sahneye gelecek olursak; bu sahne Arjantinli oyuncu Soledad Villamil tarafından hayat verilen karakter Irene’in film içerisinde tek kelime bile söylemeden, bizim onun içinden geçenleri bir bir anladığımız kare. Irene, uzun zamandan beri Benjamin’den duymayı beklediği sözcüklere pür dikkat hazırlamışken kendisini, birden duymak istediklerinden çok ama çok uzakta sözcüklerle yüzleşince belki Benjamin anlamadı onu ama biz çok iyi anladık...
Esra,
Me, Myself & Irene
Hissiyatı bol bakışlardan beni çok güldüren, komik bir bakışa geçiyorum bugün. Jim Carrey'nin şizofren bir adamı canlandırdığı Me, Myself and Irene'de sert mizaçlı Hank karakterinin Irene için tango yapan bakışlarını izlemek için buyrunuz:
Ne zaman Jim Carrey'den laf açılsa aklıma ilk gelen sahnelerinden biri de bu. Jim Carrey'dir, ne yapsa yeridir
:)
In The Mood For Love
Benim için In The Mood For Love, melankolinin beyazperdede can bulmuş hali.
Filmin eşsiz müziğinin So ve Chow'un dalgın bakışlarıyla birleştiği bu sahne de boğaz düğümleyen, insanı mahveden sahnelerden.
Volver
Raimunda annesinin en sevdiği şarkılardan birini söylerken yıllarca öldüğünü sandığı annesi uzakta bir gölge gibi onu dinlemektedir. Raimunda birden annesini fark eder, bakışları annesine kilitlenir. Bir yandan şarkısını söylemeye devam ederken bir yandan da şaşkınca hayalini gördüğünü zannettiği annesine bakmaya devam eder.
P.S: Filmde Penelope Cruz, Estrella Morente'nin söylediği Volver'e playback yapmaktadır.
Altın Küre Adayları
Ve bu hafta Altın Küre adaylarının açıklanmasıyla ödül mevsimine resmen girmiş olduk. Bu yıl aday listesinde izlemediğim çok fazla film var. Özellikle The King's Speech, I am Love, Black Swan ve The Kids Are All Right merakla beklediğim ve izlemek için can attığım filmler. Adaylara bakmak isterseniz;
http://www.goldenglobes.org/nominations
P.S: Altın Küre adayı diziler arasında da Modern Family bambaşka diyor ve hepinize güzel bir haftasonu diliyorum.
The Reader
Beraber olduğu 15 yaşındaki çocuğun ağlayarak beni seviyor musun demesinin ardından Hanna çocuğa bakar ve kafasını evet dercesine hafifçe sallar.
Üç Maymun
Nuri Bilge Ceylan filmlerinin en sevdiğim özelliklerinden biri, karakterlerin bakışlarının fotoğraf gibi arka planlarla birleştiği sahneler. Üç Maymun için de bakışların konuştuğu bir film demek yerinde bir tanımlama olur diye düşünüyorum.
Hacer'in Servetle buluşmaya giderken arkasına bakması, aslında geride bıraktıklarına attığı bakış Üç Maymun'un en sevdiğim sahnelerinden.
Jack Goes Boating
Bu bakış sahnesi başka bir bakış sahnesi :) Çünkü duygusal veya manidar bir bakış sahnesi seçmedim bu sefer. Seçtiğim sahne çok başarılı görüntülenmiş, etkileyici bir bakış sahnesi.
Jack Goes Boating'de Jack'in yüzücü gözlüğü gözündeyken etrafına bakışı ve bizim bu bakışı direk Jack'in gözünden izlememiz çok orjinaldi. Gözlükte oluşan buğulanma, gözlüğün çerçevesi ve gözlükteki su damlacıkları kadrajda beliren ince ve hoş detaylardı ve sanki arada kamera, perde yokmuş gibi bir his uyandırıyordu.
Philip Seymour Hoffman'ın yönetmenliğini de üstlendiği Jack Goes Boating fragmanı için
http://alturl.com/v9mdn
Somewhere
Sofia Coppola'nın son filmi Somewhere'i Lost in Translation'a benzer bir filmle karşılaşacağım beklentisiyle izledim Filmekimi'nde. Genel olarak iki filmin karakterlerini ve hissettirdiklerini benzettiğimi söyleyebilirim; ama Coppola'dan beklemediğim bir finalle kapandı film.
Filmde, Hollywood'da çok meşhur bir film yıldızı olan Johnny'nin kahvaltı masasındayken, hayatına yıllar sonra dahil olan kızına bakışı çok etkilemişti beni. Kızına karşı sorumluluklarını yerine getirememenin yarattığı şaşkın, mahcup ve üzgün bir bakıştı.
Far From Heaven
Ortaokuldayım yanlış hatırlamıyorsam, Arı Sineması'nın koridorunda Cennetten Çok Uzakta diye bir filmin afişi gözüme çarpıyor. Afişte iri gözlü bir kadının tarif edemediğim bir bakışı var ve neye bakıyor, neden böyle bakıyor merak ediyorum. Böyle bir afişle filmin adının ne alakası var, filmin konusu ne, ilgimi çekiyor; ama unutuyorum bir süre sonra.
Yıllar sonra üniversitemin film merkezinin gösterim programında gördüm filmin adını ve görür görmez filmin afişi canlandı gözümün önünde. Filmi izleyebildim bu sefer. Son sahnede anlamlanıyor o bakış ve sonrasında Far From Heaven herkese izlemesini tavsiye ettiğim filmlerden, Julianne Moore da ne yapsa takibe aldığım, favori oyuncularımdan biri oluyor.
Filmin son sahnesi olduğu için bakış sahnesini anlatamıyorum maalesef. Film hakkında çok büyük bir spoiler vermek istemem :)
Filmin fragmanı için
Vavien
Vavien bu yıl en çok beğendiğim yerli filmlerden biri. Filmde Taylan biraderlerin yönetiminin ve Engin Günaydın'ın senaryosunun çok güzel paslaştığını düşünüyorum. Filmin mizahının, dramının, geriliminin, gerçekçiliğinin ve masalsılığının enteresan bir ayarı, cezbedici bir tarafı var.
Filmde Sevilay "Ben para pul istemiyom Celal, ben seni istiyom" derken bir yandan da bakışları o ezilmişliğini, yorgunluğunu ve mutsuz evliliğini kurtarmak için çabalayışını o kadar güzel tasvir ediyor ki ne zaman Vavien'den bahsedilse Binnur Kaya'nın o bakışları gözümde canlanıyor.
Caramel
Caramel, iki yıl önce İstanbul Film Festivali'nde izlediğim, Beyrut'ta yaşayan ve yolları güzellik salonunda birleşen kadınların hikayelerini anlatan, eli yüzü düzgün bir filmdi. Filmde akli dengesi yerinde olmayan, zeka yaşı çocuk kalmış kız kardeşine bakan Rose'un unutamadığım bir bakış sahnesi var.
Yıllar sonra ilk kez bir randevu için hazırlanan ve güzellik salonuna giden Rose, döndüğünde kardeşini görmezden gelmeye çalışsa da kardeşinin yan odadan seslenişi gelir kulağına, kapı arkasından söylediklerini işitir. Rose'un bakışları kapıya yönelir ve öylece bakar bir süre. Mutluluğu ve aşkı elde etmeye çalışırken üzerine kapattığı kapıyı, daha doğrusu örtbas ettiği gerçeği daha fazla görmezden gelemez. Kapıya bakarken idrak eder bir adamla buluşmanın onun için çok zor olduğunu. Kardeşini yalnız bırakamayacağını anlar. Makyajını siler ağlayarak ve kapıyı açar...
Filmin fragmanı
http://www.youtube.com/watch?v=Away From Her
Away From Her, Türkiye'de vizyona girme şansı bulamamış, çok naif bir film. Filmin aşk, yaşlanma ve hafıza üzerine çok sade ve zarif bir yorumu var. Alzheimer eşini (Fiona) kliniğe yatırdıktan sonra eşinin onu unutmaya başlamasıyla yüzleşmek zorunda kalan bir adamın (Grant) hikayesi üzerinden ilerliyor. Julie Christie'nin muhteşem bir performansı var ve bakışlarının Fiona'nın hissettiklerine, içinde bulunduğu duruma kattığı derinlik takdire şayan.
Away From Her'den paylaşmak istediğim iki bakış sahnesi var. Fiona'nın tek başına dolaşmaya çıktığında bir an hiçbir şey hatırlayamamanın bakışlarında yarattığı tedirginlik ve şaşkınlık beni çok etkilemişti.
Bir de Grant'in Fiona'dan bahsederken "I never wanted to be away from her, She had the spark of life" diyip Fiona'nın Grant'in gözlerinin içine bakıp ona evlenme teklif ettiği anı zihninde canlandırması Away From Her'ün unutamadığım sahnelerinden.
The Silence of The Lambs
-Well Clarice, have the lambs stopped screaming?
Rahatsız edici, keskin ve şeytani bakışlarıyla Dr. Hannibal Lecter bir yandan psikopat ruhlu bir seri katil, bir yandan da dahi bir psikiyatrist. Ve de sinema tarihinin gelmiş geçmiş en kötü adamı. Benim de en sevdiğim kötü karakter.
Hannibal'ın gözlerini Clarice'e dikip Clarice'in çocukluk travması hakkında art arda sorular sorduğu sahne de The Silence of The Lambs'in unutamadığım sahnelerinden.
Filmin fragmanı için
P.S: Geçen yıl Empire dergisinin 20. yıl kutlamaları için çekilmiş Jodie Foster ve Anthony Hopkins fotoğrafını çok beğenmiştim, sizlerle de paylaşmak istedim.
Corpse Bride
Bu sahneye benim kadar çok hüzünlenen biri daha var mıdır acaba?
Emily elindeki buketi atıp yavaşça yürür, dolunaya bakar, derin bir iç çeker ve sonrasında kelebeklere dönüşüp hafifler, uçar gider...
P.S: Animasyon bir karakterin bakışlarına bu kadar derin bir anlam yükleyebilen Tim Burton ve ekibine sevgiler, saygılar.
Karşı Pencere
Karşı Pencere'nin Giovanna'nın bakışlarıyla kapanan, ince düşünülmüş bir son sahnesi var. Giovanna'nın yüz ifadelerini, hissettiklerini sadece yakın plan bakışlarından anlamak oldukça etkileyici.
Filmin fragmanı için
P.S: Bana bu sahneyi hatırlatan Emre'ye teşekkürü bir borç bilirim :)
As Good As It Gets
Obsesif kompulsif bozukluğa sahip bir adamın ilaçlarını yeniden almaya başladığını söylemesi karşısındaki için güzel bir iltifat mıdır? Eğer ardından "You make me want to be a better man" diyorsa bence gelmiş geçmiş en iyi iltifatlardandır. O an bu iltifata nail olan Carol'ın Merlin'e bakışı ise tüm şaşkınlığını ve hayranlığını o kadar güzel anlatır ki, öyle bir iltifat ancak bu kadar güzel bir bakışla tamamlanabilirdi dedirtiyor bana.
Duvara Karşı
Sibel hastanede beklerken karşısındaki adama öyle bir bakar ki o an anlarsınız baktığı adam sadece hoşlanıp gözünün kaydığı biri değildir. Sibel'in kurnaz bakışları kafasında gizli bir plan kurduğunu ve gözünü diktiği adamın da birazdan bu planın bir parçası olacağını önceden hissettirir sanki. Ardından bir anons duyulur: "Cahit Tomruk". O an adamın Türk olduğunu anlar Sibel, yüzünde bir gülümseme belirir ve koşup Cahit'e "Sen Türk müsün? Evlensene benimle" der.
Aralık Başlarken
"Sahne Seçtim Ben"i birden aklıma gelen bir konsept üzerine, çok da düşünmeden hemen açtım ve bu kadar bağlanacağımı cidden tahmin etmiyordum. Günlük yazılar, resimler, linkler, hiç planda yokken bir anda aklıma gelen sahneler derken de blogum birinci ayını doldurdu ve sıra geldi yeni ayın konseptine.
Aralığın konseptini açıklamadan önce büyük bir teşekkürle başlamak istiyorum aslında. Blogumu okuyan, takip eden, konuk yazarlarım olan, blogumu her fırsatta daha çok insana duyuran ve yazılarıma yorum yapan herkes, sayenizde uğraşmaktan çok keyif aldığım bir meşgalem var artık.
Bu ayın konseptini belirlerken iki fikir arasında çok kararsız kaldım; ama danıştığım arkadaşlarımın da desteğiyle bu ayın konseptini en çok sevdiğim "Bakış Sahneleri" olarak belirledim. Bazen öyle bir bakış izlersiniz ki bir filmde, sanki o an karakter sadece gözleriyle oynar, hiçbir konuşmanın, repliğin anlatamayacağı ve hissettiremeyeceği şeyi hissettirir size. Filmden çıkarsınız; ama o bakış gözünüzün önünden bir süre gitmez ya da filmden bahsedilince ilk hatırladığınız şey o bakış sahnesi olur.
Bu ayın sahneleri de benim hafızamdan silinmeyen bakış sahnelerinden oluşacak. Umarım siz de en sevdiğiniz bakış sahnelerini benimle paylaşır ve blogumun konuğu olursunuz aralıkta.
Sevgiler,
Mehmet
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)